Το "DNA της κοινωνίας"

Το «DNA της κοινωνίας»
 
 
Είναι ευχή και κατάρα να γεννιέται ο άνθρωπος εδώ και 200.000 χρόνια, με μόνες αποσκευές του έναν εγκέφαλο και μια συνείδηση χωρίς πρόσημο ηθικής και αισθητικής. Όταν γεννιέται δεν είναι ούτε καλός ούτε κακός, ούτε ηθικός ούτε ανήθικος. Μόνο το φύλο του κουβαλάει, τίποτ’ άλλο. Στο DNA του δεν είναι γραμμένη ούτε λέξη από την εμπειρία των προηγούμενων γενεών. Ότι γράφεται στο μυαλό ενός εκάστου κατά τη διάρκεια της ζωής του, χάνεται με το θάνατό του. Και τα παιδιά του πάλι από την αρχή.
Γνωρίζουμε ότι οι νόμοι της φυσικής επιλογής, η επιβίωση του καλύτερα προσαρμοσμένου οργανισμού στο περιβάλλον και η εγγραφή της πληροφορίας αυτής στο γενετικό υλικό, σταμάτησε με την εμφάνιση του ανθρώπου στη μακριά αλυσίδα της εξέλιξης. Με την αυγή του Homo sapiens, του ανθρώπου του σοφού, η εξέλιξη πέρασε σε άλλη φάση, όπου οι νέες αλλαγές που συνέβαιναν κατά τη διάρκεια της ζωής δεν αποτυπώνονται πλέον στο γενετικό υλικό. Έκτοτε η μεταβίβαση ενός  πλεονεκτικού χαρακτηριστικού δε μεταβιβάζονταν στις επόμενες γενιές με όχημα το DNA, αλλά με τον πολιτισμό. Οι πρόοδοι δηλαδή δε μεταβιβάζονται πια στις μελλοντικές γενιές με γενετικά μέσα, αλλά με πολιτιστικά.
Όμως ο άνθρωπος, σε αντίθεση με τα άλλα είδη του ζωικού βασιλείου που έρχονται στον κόσμο φέροντας όλο τον εξοπλισμό τους, μπορεί να γεννιέται αδύναμος, αλλά το μυαλό και η συνείδησή του, είναι ανοιχτό σε κάθε είδους πλάσιμο και μορφοποίηση. Ο άνθρωπος γεννιέται φέροντας όχι όλα του τα εφόδια παρά μόνο τη δυνατότητα να τα αποκτήσει με τη βοήθεια της υπόλοιπης κοινωνίας. Είναι δηλαδή προγραμματισμένη στο DNA του η δυνατότητα να μαθαίνει, να δημιουργεί, να εξελίσσεται.
Το ρόλο της φύσης τον αναλαμβάνει η κοινωνία, η οποία διαμορφώνει την ατομικότητα και την προσωπικότητα του νέου ανθρώπου, δηλαδή δίνει μορφή και περιεχόμενο στις ανεξάντλητες δυνατότητες της ανθρώπινης φύσης. Το μόνο μειονέκτημα(ή και πλεονέκτημα από άλλη οπτική) είναι ότι οι νέες εγγραφές και κατακτήσεις της κοινότητας, δεν εγγράφονται μόνιμα στο DNA των ανθρώπων, αλλά στο «DNA της κοινωνίας», δηλαδή στα βιβλία, στους δίσκους, στα τραγούδια, στις παραδόσεις, στην επιστημονική γνώση, στις φιλοσοφικές αναζητήσεις.
Τα παιδιά του 21ου αιώνα, όπως και όλα τα παιδιά που γεννήθηκαν μέχρι τώρα θα εισπράξουν και αυτά το «πολιτιστικό DNA» μέσα από μια διαδικασία ολοκλήρωσης του ανθρώπου, δηλαδή της «εξανθρωποποίησής» του, που μέχρι σήμερα περνούσε μέσα από την παιδεία και την εκπαίδευση, αρχίζει να αμφισβητείται. Η νέα τεχνοκρατική κουλτούρα που λατρεύεται και διαχέεται με απίστευτους ρυθμούς, έχει βάλει ως σκοπό να «βελτιώσει» το γενετικό υλικό των οργανισμών.
Σήμερα εφαρμόζεται στη «βελτίωση» των φυτικών και ζωικών οργανισμών. Αύριο στη «βελτίωση» και του γενετικού υλικού του ανθρώπου. Η ευγονική είναι προ των πυλών. Επιχειρείται να ξαναγυρίσουμε το ρολόι της εξέλιξης προς τα πίσω και να θεωρήσουμε ότι το μέλλον της ανθρωπότητας βρίσκεται στην αλλαγή του DNA και όχι στην ποιότητα των εγγραφών του, που πραγματοποιείται με όρους συλλογικής κοινωνικής πρακτικής.
Ας μην επιτρέψουμε, όσοι μπορούμε αυτόν το νέο εκβαρβαρισμό. Η παιδεία και εκπαίδευση να παραμείνουν τα μόνα εργαλεία που θα διαμορφώνουν την κουλτούρα των νέων ανθρώπων. Ο νέος άνθρωπος να εξακολουθεί να διαμορφώνεται στην κοινωνία και όχι στα εργαστήρια. Ας παραμείνουμε οπισθοδρομικά προοδευτικοί και όσο αντέξουμε.