Η αξιοπιστία του ΣΥΡΙΖΑ θα κριθεί τις κρίσιμες στιγμές

1) Αν η οικονομική κρίση είναι η κατάρρευση του “υπαρκτού νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού”, η επόμενη μέρα φέρνει…
- Κάθε κρίση φέρει τη δυνατότητα μιας νέας πραγματικότητας. Ιδιαίτερα όταν αυτή η κρίση αφορά στον πυρήνα της νεοφιλελεύθερης οικονομίας εκ των πραγμάτων ανοίγει η συζήτηση είτε για το επιφαινόμενο είτε για την ουσία. Έτσι άλλοι μιλάνε για τεχνοκρατικές λύσεις στα πλαίσια της οικονομίας της αγοράς και άλλοι για την οικοδόμηση μιας “κοινωνίας των αναγκών”, όπως τη διατυπώσαμε στο πρόσφατο συνέδριο του ΣΥΝ. Πρόκειται για ένα πρότυπο ανάπτυξης που εδράζεται στις αρχές της αειφορίας και θέτει ως δεσμευτικούς στόχους την πλήρη απασχόληση και  την εξάλειψη της φτώχειας. H «κοινωνία των αναγκών» αναδεικνύει, στηρίζει και διευρύνει διαρκώς τον δημόσιο χώρο,  υλοποιεί μια νέα σχέση δημόσιου και ιδιωτικού και εμπεδώνει δημοκρατικούς θεσμούς και μηχανισμούς συλλογικού ελέγχου.

2) Το κάλεσμα του πρωθυπουργού για συναίνεση των πολιτικών δυνάμεων απέναντι στην κρίση είναι πρόσχημα για πρόωρες εκλογές;
Ο Καραμανλής θα κάνει εκλογές όταν εκτιμήσει ότι συμφέρει το κόμμα της ΝΔ και όχι όταν συμφέρει την κοινωνία. Αλλιώς θα έπρεπε να έχει φύγει ήδη. Από την άλλη διερωτώμαι πως νοείται συναίνεση με εκείνους που δημιούργησαν την κρίση. Άραγε γιατί θα έπρεπε να συναινέσουμε στο Σύμφωνο Σταθερότητας, στην καταλήστευση των ταμείων με τα δομημένα ομόλογα, στο αφορολόγητο της εκκλησιαστικής περιουσίας, στην εκποίηση της Ολυμπιακής, στις ελαστικές σχέσεις εργασίας στην περιστολή των κοινωνικών δικαιωμάτων
 
3) Πάμε σε εκλογές, το ΠΑΣΟΚ είναι πρώτο κόμμα αλλά χωρίς αυτοδυναμία και ο ΣΥΡΙΖΑ…
-Η αξιοπιστία του ΣΥΡΙΖΑ θα κριθεί τις κρίσιμες στιγμές. Τότε δηλαδή που θα κληθεί ή να στηρίξει την αναδόμηση του κλονιζόμενου νεοφιλελεύθερου μοντέλου ανάπτυξης δίνοντας χείρα βοηθείας στο ΠΑΣΟΚ, ή θα επιμείνει να αναδεικνύει τις πραγματικές συστημικές αιτίες που γεννάνε την κοινωνική ανισότητα. Τούτο δεν είναι, όπως θέλουν να το βαφτίζουν κάποιοι απλή στάση διαμαρτυρίας και καταγγελίας. Δεν είναι αποποίηση ευθυνών για το πώς θα κυβερνηθεί η χώρα. Ο δικός μας ρεαλισμός φέρνει την άλλη κοινωνία. Ο δικός τους με τους τραπεζίτες και τα «βατοπέδια» περιθωριοποιεί και σκοτώνει. Ναι σκοτώνει. και με την αθλιότητα των νοσοκομείων και με τη φτώχεια και με την κατασταλτική τους πολιτική.
4) Που οφείλεται η δημοσκοπηκή οπισθοχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ;
-Οι δημοσκοπήσεις κάθε φορά δείχνουν τάσεις του εκλογικού σώματος. Σε ότι αφορά στον ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε μια μη αναμενόμενη αυξητική πορεία σε μικρό διάστημα που εν πολλοίς αντανακλούσε μια διάθεση του κόσμου για αλλαγή χωρίς φυσικά να αντιστοιχεί σε εδραιωμένη πεποίθηση. Πολλοί από εκείνους που δήλωναν ότι θα ψήφιζαν το κόμμα μας είχαν στο μυαλό τους κεντροαριστερή σύμπραξη προεκλογικά ή μετεκλογικά με το ΠΑΣΟΚ. Μετά όμως τη ρητή θέση ότι κάτι τέτοιο δεν αποτελεί θέση του ΣΥΡΙΖΑ, απογοητευμένοι εγκατέλειψαν την προτίμησή τους. Ένας άλλος λόγος για τη συρρίκνωση των δημοκοπικών μας ποσοστών ήταν και είναι η λυσσαλέα επίθεση από όσους ένιωσαν να απειλούνται από την αύξηση της επιρροής μας. Προσωπικά δεν θεωρώ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε δημοκοπικά γιατί απογοήτευσε σε σχέση με τις υπεσχημένες θέσεις του, ή γιατί ο κόσμος κατέγραψε αλλοίωση της φυσιογνωμίας του. Άλλωστε οι αποφάσεις των συλλογικών του οργάνων αξίωναν συνεπή αριστερή, ριζοσπαστική πορεία σε πλήρη διάσταση με κεντροαριστερές συμπράξεις.
5) Από το διαρκές συνέδριο του ο ΣΥΝ βγήκε πιο…
-Θα έλεγα ότι αυτό που αποκόμισε το συνέδριο πέρα από το πρόγραμμά του ως συνεκτική πρόταση ανοιχτή στην κοινωνία, ήταν η με διάφορους τρόπους επιβεβαίωση της αυτόνομης πορείας του ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση με τα κεντροαριστερά σενάρια, τα οποία καθώς πλησιάζουμε στις εκλογές πληθαίνουν. Το συνέδριό μας χαρακτηρίστηκε από δημοκρατικές διαδικασίες, άγνωστες στα άλλα κόμματα, δυναμική αντιπαράθεση, νίκη του διαλόγου.
6) Πως απαντούν οι προγραμματικές προτάσεις του ΣΥΝ στην κρίση;
Η απάντηση δίδεται σε τρία επίπεδα: Στο πρώτο επίπεδο στοχεύει στην ανάσχεση της κρίσης και στην αντιμετώπιση των συνεπειών της από την πλευρά των εργαζόμενων τάξεων. Τα μέτρα αυτά συναρθρώνονται  με το δεύτερο επίπεδο σε μια στρατηγική εξόδου από την κρίση, χωρίς ευέλικτες μορφές απασχόλησης, ενοικιαζόμενους εργαζόμενους, ανασφάλιστη εργασία. Τέλος διεκδικούμε η έξοδος από την κρίση να εντάσσεται σε μια στρατηγική που θα αναιρεί τις δομικές αιτίες που προκαλούν τις καπιταλιστικές κρίσεις, δηλαδή να στοχεύουν σε μια κοινωνία σοσιαλιστική.
Τα τρία αυτά επίπεδα δεν αποτελούν διαδοχικά στάδια, δηλαδή σήμερα αντιμετωπίζουμε με έκτακτα μέτρα την κρίση, αύριο αλλάζουμε το μοντέλο της ανάπτυξης και στο μέλλον οικοδομούμε τη σοσιαλιστική κοινωνία. Αντιθέτως πρέπει να νοηθούν ως οργανικά συνδεδεμένα μέρη ενός ενιαίου συνεκτικού σχεδίου που η εφαρμογή τους αρχίζει με διαφορετικές ταχύτητες από σήμερα.
7) Για τον ΣΥΡΙΖΑ ο πήχης στις ευρωεκλογές μπαίνει…
- Ψηλά όχι μόνο στον αριθμό των ευρωβουλευτών αλλά και στην ποιότητα της συζήτησης για το μέλλον της Ευρώπης και των λαών της. 
8) Νίκος Χουντής ή Δημήτρης Παπαδημούλης;
-Όπως είπα και στην ομιλία μου στο διαρκές συνέδριο, στις ευρωεκλογές δεν κρίνεται μόνο η θητεία όσων είχαν την τύχη να είναι ευρωβουλευτές. Άλλωστε η θητεία του Δημήτρη Παπαδημούλη στο ευρωκοινοβούλιο κρίνεται και όχι μόνο από εμάς, ως εξαιρετικά επιτυχημένη. Πέρα από όλα τα άλλα η συνεργασία που είχα μαζί του σε όλα τα επίπεδα μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις. Αυτό όμως που διακυβεύεται και σ’ αυτές τις ευρωεκλογές είναι όχι μόνο η μορφή της ευρωπαϊκής ενοποίησης αλλά και η στάση και θέση των υποψηφίων για τη θέση που είχαν και έχουν για την Αριστερά, τον ΣΥΡΙΖΑ, την κεντροαριστερά, τις συμμαχίες, την ενότητα της Αριστεράς, τη σχέση με την σοσιαλδημοκρατία. Πράγματα δηλαδή ουσιαστικά για την επιλογή του πρώτου στη λίστα για τις ευρωεκλογές. Με βάση όλα αυτά τα δεδομένα και κριτήρια η προτίμησή μου είναι για το Νίκο Χουντή στην πρώτη θέση, ελπίζοντας και παλεύοντας ώστε να στείλει ο ΣΥΡΙΖΑ όσο γίνεται περισσότερους ευρωβουλευτές.
9) Η επανεκλογή της Αλέκας Παπαρήγα στη θέση της γ.γ. του ΚΚΕ σημαίνει…
Πιθανότατα τη συνέχιση της ίδιας πολιτικής του ΚΚΕ που ένα από τα χαρακτηριστικά της είναι η ανθενωτική πολιτική στους κοινωνικούς αγώνες.
10) Η οικοδόμηση της “μεγάλης Αριστεράς” σταμάτησε ή έχει μέλλον;
-Ο στόχος για την ενότητα της Αριστεράς στο κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο δεν μπορεί παρά να παραμένει σε ισχύ όσον καιρό η «άλλη» πλευρά είναι ενωμένη και προσπαθεί να διατηρηθεί στην εξουσία. Η ενότητα όλων των αντικαπιταλιστικών δυνάμεων είναι το ζητούμενο. Από την άλλη πλευρά οι θέσεις της ηγεσίας του ΚΚΕ με την πολιτική της διάσπασης των εργαζομένων και των αγώνων τους, ο κοινωνικός συντηρητισμός του σε πάρα πολλά ζητήματα, η διαρκής εμμονή του να αναγορεύει σε πρώτο στόχο τον ΣΥΡΙΖΑ, προφανώς και δυσχεραίνει την όποια προσέγγιση. Με βάση αυτά τα δεδομένα, θα έλεγα ότι παραμένοντας στον στόχο μας, δεν μπορεί παρά να είμαστε ανυποχώρητοι σε όλες τις λαθεμένες θέσεις του ΚΚΕ, τόσο στο πολιτικό όσο και στο ιδεολογικό πεδίο. Άλλωστε η επανάκαμψή του στον σταλινισμό (που πολύ φοβάμαι ότι ποτέ δεν απομακρύνθηκε), δυσκολεύει αφόρητα την γρήγορη συνάντηση μαζί του.