Το πολλαπλάσιο πλιάτσικο των τραπεζών

Βιώνουμε μια πρωτοφανή κρίση της κοινωνίας που αφορά σε όλους τους τομείς: στην οικονομία, στην πολιτική, την οικολογία, την ηθική και τελικώς ήρθε η κοινωνική έκρηξη από εκεί που δεν το περίμενε κανείς. Προηγήθηκε το μεγάλο κίνημα των κρατουμένων  και ακολούθησε το κίνημα των νέων. Το πρώτο, με τη συμμετοχή χιλιάδων απεργών πείνας, συνέτριψε τα στερεότυπα και τις υποκρισίες δεκαετιών. Το κίνημα αυτό δεν έγινε μόνο για τις συνθήκες κράτησης, αλλά έφερε στο προσκήνιο την αμφισβήτηση του εγκλεισμού ως μέσου σωφρονισμού, το αίτημα για λιγότερη φυλακή και επίσης κλονίστηκε η ηθική νομιμοποίηση του περιορισμού της ελευθερίας. Το κίνημα αυτό, μοναδικό στην Ευρώπη, στο οποίο συμμετείχαν γύρω στους 6.500 απεργούς πείνας, μπορεί να πέτυχε λίγα πράγματα προς το παρόν, έθεσε όμως το αίτημα για ανοιχτές και καθαρές φυλακές: ανοιχτές στον κοινωνικό έλεγχο, ανοιχτές στην επικοινωνία και την κοινωνική επανένταξη, ανοιχτές στο αίτημα για την αναίρεσή τους και καθαρές από τη διαφθορά, τα ναρκωτικά, τις μεσαιωνικές συνθήκες κράτησης. (...)
Η έκρηξη της νεολαίας
Από την άλλη, είχαμε την αυθόρμητη έκρηξη της νεολαίας, που αιφνιδίασε την πολιτική και οικονομική ελίτ όχι μόνο της χώρας μας, αλλά και των ευρωπαϊκών χωρών και μπορούμε να πούμε ότι επέδρασε θετικά στις εξελίξεις στον ευρωπαϊκό χώρο. (...)
Οι κινητοποιήσεις δεν είναι ασκήσεις επαναστατικής γυμναστικής. Φέρνουν αποτελέσματα. Γι’ αυτόν το λόγο εντείνεται η κρατική καταστολή, που πριμοδοτείται από την αστυνομική αυθαιρεσία. Πού ακούστηκε, η ποινή που επιβλήθηκε στους αστυνομικούς της ζαρντινιέρας να είναι εξαγοράσιμη με 5,5 ευρώ την ημέρα και μάλιστα με αναστολή; Έτσι τιμωρούνται τα όργανα της τάξεως που έστειλαν στο νοσοκομείο για δύο μήνες τον Κύπριο φοιτητή; Ότι τα δεκαπεντάχρονα παιδιά στη Λάρισα διώκονται με τον τρομονόμο για σύσταση τρομοκρατικής οργάνωσης, μόνο και μόνο γιατί συμμετείχαν σε κινητοποίηση, όπως τόσες άλλες που έγιναν σε όλη την Ελλάδα;
Σύμμαχος στα σχέδια της κυβέρνησης, δυστυχώς, είναι και το ΠΑΣΟΚ. που δεν είπε, με αφορμή τα γεγονότα, λέξη αυτοκριτικής για το δικό του βίο και πολιτεία. Γιατί και επί των ημερών του ενισχύθηκε η καταστολή και η ατιμωρησία των αστυνομικών. Επί των ημερών του, το 1985, ο δεκαπεντάχρονος Καλτεζάς δολοφονήθηκε από αστυνομικό, ο οποίος κυκλοφορεί ατιμώρητος και υπήρξαν δεκάδες αθωωτικές πράξεις των υπόλοιπων αστυνομικών. Επί των ημερών του οξύνθηκαν τα αδιέξοδα των νέων. Τώρα, το μόνο που ζητά είναι η εναλλαγή στην εξουσία και την κυβέρνηση.
Οι «γνωστοί – άγνωστοι» με τις γραβάτες
Μαζί τους και τα ΜΜΕ και οι μεγαλοκαναλάρχες, που αντί να παρουσιάζουν στις οθόνες και τις εφημερίδες τις μαζικές κινητοποιήσεις των νέων σε όλη την Ελλάδα, που με πολύμορφες και γεμάτες φαντασία δράσεις προβάλλουν τα αιτήματα και τα όνειρά τους, ζούμαραν ξανά και ξανά στα σπασίματα και τις φωτιές. Μας έδειξαν περιθωριοποιημένους ανθρώπους που βγήκαν στους δρόμους να αρπάξουν. Πριν από αυτούς, όμως, κάποιοι άλλοι γνωστοί-άγνωστοι με γραβάτες, τραπεζίτες, χρηματιστές, ρασοφόροι έκαναν ακριβώς το ίδιο. Έκλεβαν και πλιατσικολογούσαν. Ρήμαζαν το δημόσιο βίο, με τη μόνη διαφορά ότι αυτοί είχαν το νόμο στα χέρια τους, ενώ οι απόκληροι είχαν μόνο χέρια. Γιατί είναι, άραγε, πλιάτσικο μόνο αυτό που γίνεται από 40-50 φτωχοδιάβολους και δεν είναι πολλαπλάσιο πλιάτσικο η επίσημη τοκογλυφία των τραπεζών;
Τι θα πει «αναλαμβάνω την ευθύνη», κύριε πρωθυπουργέ, όταν η σχολική διαρροή των μαθητών αγγίζει το 20%, με όλα τα θλιβερά παρεπόμενα της διακοπής του σχολείου; Τι θα πει «αναλαμβάνω την ευθύνη», όταν οι οικογένειες των απολυμένων από τα κλωστήρια ΛΑΝΑΡΑ ή το εργοστάσιο της Siemens στη Θεσσαλονίκη κάνουν μαύρα Χριστούγεννα; Αυτό δεν είναι βία στην ψυχή και την αξιοπρέπεια αυτών των ανθρώπων;
Βία δεν είναι μόνο αυτή που έχει κρότο και λάμψη. Η βία έχει πολλές μορφές και ποικίλη ένταση. Δεν είναι βία αυτή που ασκείται στους αρρώστους, όταν δεν μπορούν να βρουν μονάδα εντατικής θεραπείας και πεθαίνουν αβοήθητοι; Όταν ο συνταξιούχος κλείνει ένα ραντεβού στο Ι.Κ.Α. μετά από τρεις ή έξι μήνες για να εξεταστεί και δεν έχει λεφτά να πάει σε ιδιωτικό θεραπευτήριο, δεν είναι βία; Όταν τα παιδιά των τσιγγάνων παίζουν ξυπόλητα μέσα στις λάσπες και η ηπατίτιδα και η φυματίωση πάνε σύννεφο είναι βία ή όχι; Τα παιδιά που πεθαίνουν από ναρκωτικά και γράφονται στις λίστες θανάτου κατά δεκάδες γιατί δεν υπάρχουν μονάδες ΟΚΑΝΑ, είναι βία ή όχι;
Μια «αόρατη» βία
Βλέπετε, όμως, αυτή η βία είναι αόρατη και δεν φτάνει μέχρι τις οθόνες της τηλεόρασης. Και όταν τόλμησαν τριάντα ακτιβιστές να σηκώσουν το πανό για ένα λεπτό στην ΕΡΤ την ώρα που μιλούσε ο πρωθυπουργός. για να ζητήσουν να αφήσουμε τις πολυθρόνες και να βγούμε στο δρόμο, χαρακτηρίστηκαν ως βάνδαλοι.
Τελικά, μπροστά σ’ αυτό το ερμητικό ποτάμι αναζητούν εναγωνίως οι δυνάμεις της εξουσίας, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εθνική συναίνεση, για να λειτουργήσει, λέει, το κράτος, να σταματήσουν οι βιαιοπραγίες, αφήνοντας στο απυρόβλητο το ανύπαρκτο κράτος δικαίου, τα λεηλατημένα ασφαλιστικά δικαιώματα, τα προνόμια του μεγάλου κεφαλαίου. Να ξαναγυρίσουμε, λένε, στην προηγούμενη κατάσταση, στο ήσυχο και γαλήνιο καθεστώς των κοινωνικών ανισοτήτων, του ανύπαρκτού κοινωνικού κράτους, της λεηλασίας της δημόσιας περιουσίας. (...)
Εμείς εκτιμούμε ότι χρειάζεται μια θετική αγωνιστική κατεύθυνση. Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. προτείνει στόχους που μπορούν να πραγματοποιηθούν, δίνοντας θετική προοπτική στους αγώνες. (...)

*Βασικά αποσπάσματα από την ομιλία του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Τάσου Κουράκη στη Βουλή κατά τη διάρκεια της συζήτησης για τον κρατικό προϋπολογισμό .