ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΕΡΩΤΗΣΗ: Ανεξήγητη η παρεμπόδιση της ομαλής λειτουργίας του 2ου ΓΕΛ Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης Ελληνικού από τη Διεύθυνση ΔΕ Δ΄ Αθήνας.

Το λόγο έχει ο κ. Αναστάσιος Κουράκης για να αναπτύξει την ερώτησή του.

ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΚΟΥΡΑΚΗΣ (Ζ΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής):  Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

 Πρόκειται για το διαπολιτισμικό λύκειο και γυμνάσιο, το οποίο είναι, όπως γνωρίζουμε, το μοναδικό σε όλο το λεκανοπέδιο και εξυπηρετεί πολύ μεγάλο αριθμό μαθητών. Οι μαθητές αυτοί ανήκουν σε ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες. Οι περισσότεροι είναι πολιτικοί πρόσφυγες, μετανάστες, παλιννοστούντες ομογενείς. Πολλά από τα παιδιά που παίρνουν αυτήν την εκπαίδευση προέρχονται από εμπόλεμες χώρες ή χώρες με έκρυθμη πολιτική κατάσταση και φιλοξενούνται σε ξενώνες των μη κυβερνητικών οργανώσεων.

Για πάνω από είκοσι πέντε χρόνια τα σχολειά αυτά λειτουργούν και παράγουν ένα πολύ σημαντικό έργο. Τα σχολεία αυτά λειτουργούν με ένα νόμο, ο οποίος ψηφίστηκε υπό υπουργίας Γεωργίου Παπανδρέου στις 11 Σεπτεμβρίου του 1996 όπου προβλέπονται ορισμένες θετικές –θα έλεγα- διακρίσεις ώστε να μπορούν αυτά τα παιδιά να εξυπηρετούνται καλύτερα.

Έτσι λοιπόν, προβλέπεται στο νόμο ότι η κατάταξη των μαθητών σε τμήματα γίνεται κατόπιν διαγνωστικών τεστ σύμφωνα με το επίπεδο της ελληνομάθειας που διαθέτουν. Προβλέπεται διευρυμένο πρόγραμμα επτάωρο, έτσι ώστε να ενισχύονται οι ώρες διδασκαλίας των ελληνικών. Είναι μειωμένος ο αριθμός των μαθητών που είναι αρχάριοι στα ελληνικά ανά τμήμα. Ισχύουν διάφορες τέτοιες ρυθμίσεις.

Έρχεται λοιπόν τώρα αυτήν την επιτυχημένη πορεία των δυο σχολείων του Ελληνικού από τα τέλη του Σεπτεμβρίου να ανακόψει η διοίκηση. Με συνεχείς προφορικές εντολές η διευθύντρια Δ’ Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης κ. Χαριτίδου απαίτησε αρχικά από αυτά τα δυο σχολεία να αναπτυχθούν τα τμήματα αλφαβητικά, να αυξηθεί ο αριθμός των μαθητών, να, να, να… χιλιάδες άλλα πράγματα.

Τελειώνω σύντομα, κύριε Πρόεδρε.

Έγιναν επανειλημμένες προτάσεις, παρεμβάσεις, παραστάσεις από το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΛΜΕ, αλλά δυστυχώς η κατάσταση εξακολουθεί να είναι όπως είναι.

Σε αυτό που θέλουμε να μας απαντήσει η κυρία Υφυπουργός –και φαντάζομαι θα δώσει λύση στο πρόβλημα- είναι αν θα λειτουργήσει επιτέλους αυτό το σχολείο σύμφωνα με τις διατάξεις με τις οποίες λειτουργούσε μέχρι τώρα και όχι σύμφωνα με τις γενικές διατάξεις που αφορούν τα υπόλοιπα λύκεια εξαιτίας των ιδιαιτεροτήτων αυτού του σχολείου. Υπάρχει κάποια μελέτη ή έρευνα που να τεκμηριώνει ότι τα διαπολιτισμικά σχολεία της χώρας δεν επιτέλεσαν το ρόλο τους; Πώς θα αντιμετωπίσετε εν τέλει –και κλείνω- το ζήτημα της εκπαίδευσης των ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων της χώρας;

Ευχαριστώ πολύ.

 ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βαΐτσης Αποστολάτος):  Σας ευχαριστούμε, κύριε Κουράκη.

Το λόγο έχει η Υπουργός κ. Εύη Χριστοφιλοπούλου.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΧΡΙΣΤΟΦΙΛΟΠΟΥΛΟΥ (Υφυπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

 Κύριε συνάδελφε, θέσατε ένα πολύ ουσιαστικό ερώτημα στο τέλος. Αφού αναπτύξω την απάντησή μου θα προσπαθήσω στη δευτερολογία μου να πω το γενικό. Θα ξεκινήσω με το συγκεκριμένο σχολείο για να πάμε στο γενικότερο ζήτημα που θέτετε.

Καταρχήν να σας θυμίσω ότι στον πρόσφατο νόμου που ψηφίσαμε στη Βουλή το ν. 3966 για το θεσμικό πλαίσιο των προτύπων και πειραματικών σχολείων, οι διατάξεις του άρθρου 35 του ν. 2413/96 όπου εφαρμόζονται μειωμένα ωράρια εκπαιδευτικών στα διαπολιτισμικά σχολεία καταργήθηκαν μαζί με τις άλλες διατάξεις που αφορούν τα πειραματικά.

Ως εκ τούτου το διδακτικό και εργασιακό ωράριο του διευθυντή, του υποδιευθυντή και των λοιπών εκπαιδευτικών των σχολείων αυτών –υπάρχει και στις Αχαρνές άλλο ένα τέτοιο διαπολιτισμικό σχολείο δεν είναι το μόνο εκείνο στο λεκανοπέδιο του Ελληνικού- είναι ίδιο με το ωράριο των εκπαιδευτικών που υπηρετούν στις λοιπές βαθμίδες. Αυτό είναι σαφές.

Τώρα, όπως είπατε και εσείς, εφαρμόζονται τα προγράμματα των σχολειών της χώρας της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, αλλά βεβαίως μπορεί να εφαρμόζονται ειδικά αναλυτικά προγράμματα, πρόσθετα εναλλακτικά μαθήματα και βεβαίως να έχουμε και μειωμένο αριθμό μαθητών.

Εγώ από τα στοιχεία που έχω αυτή τη στιγμή για το συγκεκριμένο σχολείο- αυτά που αναφέρατε τα πολύ θετικά του νόμου- είναι ότι πρέπει να ανιχνεύεται με διαγνωστικό τεστ το επίπεδο ελληνομάθειας, να επιζητείται η δήλωση του γονέα ότι επιθυμεί να φοιτήσει το παιδί του την τάξη υποδοχής ενώ σε αντίθετη περίπτωση πρέπει να παραπεμφθεί το παιδί σε ομάδα ψυχοκοινωνικής στήριξης και βεβαίως να υπάρχει το κατάλληλο διδακτικό υλικό προσαρμοσμένο και ει δυνατόν να βρίσκουμε και εκπαιδευτικούς φιλολόγους, οι οποίοι να έχουν μια εξειδίκευση στη διδασκαλία της ελληνικής ως δεύτερης ξένης γλώσσας. Όλα αυτά είναι ευκταία και πολύ σημαντικά.

Ωστόσο, από τα στοιχεία που έχω στη διάθεσή μου και πάλι βλέπω ότι δεν τηρήθηκε η προβλεπόμενη διαδικασία προετοιμασίας ίδρυσης τάξεων υποδοχής. Εγώ αναγνωρίζω ότι μπορεί να είναι και θέμα γραφειοκρατίας του Υπουργείου, αλλά μπορεί να είναι και ολιγωρία το ότι δεν τηρήθηκαν οι διαδικασίες, ότι δεν υποβλήθηκαν τεκμηριωμένες προτάσεις για ίδρυση και λειτουργία τάξεων υποδοχής στο συγκεκριμένο σχολείο, ως όφειλαν, εγκαίρως. Αντίθετα, αυτή τη στιγμή υπάρχει ένα πρόβλημα. Έχουμε εγγραφές καθ’ όλη τη διάρκεια του διδακτικού έτους, κάτι που, όπως καταλαβαίνετε, και την ίδια τη λειτουργία της τάξης την παρεμποδίζει.

Δεύτερον, έχουμε πάρα πολλούς μαθητές, επειδή ακριβώς σε αυτό το σχολείο -σε αντίθεση με εκείνο των Αχαρνών, όπου έχουμε εγκατεστημένες τοπικά κοινότητες Ελλήνων Ποντίων, που όμως είναι Πόντιοι που ήρθαν πολύ πρόσφατα και η ελληνική γλώσσα δεν τους είναι οικεία και τα παιδιά τους, όπως τα παιδιά των μεταναστών, δεν γνωρίζουν την ελληνική γλώσσα- στο Ελληνικό έρχονται παιδιά από όλη την Αθήνα και δεν συνδέονται και με τη γειτονιά. Δεν υπάρχει δυνατότητα σ’ αυτό το σχολείο για πραγματική κοινωνική ένταξη, που διευκολύνεται με τις γύρω-γύρω ενέργειες των ζωνών εκπαιδευτικής προτεραιότητας, μιας πολιτικής που έρχεται, εάν θέλετε, να συμπληρώσει και να διευρύνει την πολιτική για τα διαπολιτισμικά σχολεία.

Ολοκληρώνοντας την πρωτομιλία μου, σας λέω ότι θα επανέλθω, γιατί είναι μεγάλο το ζήτημα που ανοίγει αυτή η ερώτηση. Θέλουμε να μπορεί να υπάρχει γύρω-γύρω από το σχολειό η δυνατότητα ψυχοκοινωνικής στήριξης και εκτός διδακτικών ωρών και η στήριξη και των γονιών, αλλά τέτοιου είδους σχολεία, όπως το Ελληνικό, φοβούμαι ότι καταντούν ένα είδος γκέτο, που είμαι σίγουρη ότι ούτε εσείς το επιθυμείτε ιδεολογικά. Δεν επιθυμείτε να γκετοποιηθούν τα παιδιά των μεταναστών και να είναι σε ένα κλειστό σχολείο. Επιθυμούμε να ενταχθούν ομαλά στην κοινωνία μας.

Σταματώ εδώ, κύριε Πρόεδρε. Αφού ακούσω τον κ. Κουράκη, θα επανέλθω.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βαΐτσης Αποστολάτος): Ευχαριστούμε την Υφυπουργό Παιδείας, δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων κ. Παρασκευή Χριστοφιλοπούλου.

Το λόγο έχει ο κ. Αναστάσιος Κουράκης, προκειμένου να δευτερολογήσει.

Κύριε Πρόεδρε, έχετε το λόγο.

ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΚΟΥΡΑΚΗΣ (Ζ’ Αντιπρόεδρος της Βουλής): Κυρία Υφυπουργέ, το πράγμα είναι απλό. Αυτό το σχολειό λειτουργούσε επί είκοσι πέντε χρόνια με ορισμένους κανόνες. Αυτοί οι κανόνες, απ’ όσο γνωρίζω τουλάχιστον, στο Διαπολιτισμικό της Θεσσαλονίκης εξακολουθούν να λειτουργούν. Εδώ έχουν ανατραπεί. Περί αυτού πρόκειται. Θα παρέμβετε, έτσι ώστε να εξακολουθεί να λειτουργεί με τις διατάξεις που διέπουν αυτά τα διαπολιτισμικά σχολεία ή όχι;

Εγώ λέω ότι μπορεί να έγιναν ενδεχομένως –οι εκπαιδευτικοί ισχυρίζονται το αντίθετο- ορισμένες καθυστερήσεις και παραλήψεις. Τελικά, αυτές τις παραλήψεις θα τις πληρώσουν τα παιδιά;

Εδώ πρέπει να ξέρουμε ότι γι’ αυτό το ζήτημα έκανε παρέμβαση και κλήθηκε να πάρει θέση η σχολική σύμβουλος που έχει την παιδαγωγική εποπτεία, προκειμένου να διαμορφώσει μια αντίληψη. Αυτό που της είπαν, είναι ότι μέχρι να εγκριθεί η εισήγηση της σχολικής συμβούλου θα πρέπει να ακολουθηθούν οι κείμενες διατάξεις, όπως ισχύει δηλαδή για όλα τα σχολεία, χωρίς ιδιαίτερη μεταχείριση, με τη δημιουργία τμημάτων είκοσι πέντε μαθητών. Θα το επιτρέψουμε αυτό το πράγμα;

Εν τέλει, υπάρχει ακόμα ένα ζήτημα. Κατά πόσο η χάραξη της πολιτικής στο θέμα της εκπαίδευσης των μεταναστών έχει εναποτεθεί από το Υπουργείο Παιδείας στα χέρια της οποιασδήποτε δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης; Υπάρχει ένα πολύ συγκεκριμένο έργο. Την εποπτεία την ασκείτε εσείς. Δεν είναι δυνατόν, δηλαδή, να ασκείται μια τέτοια πολιτική, που εγώ φαντάζομαι και θέλω να πιστεύω ότι δεν είναι η πολιτική του Υπουργείου Παιδείας. Αυτό, δηλαδή, το οποίο λένε οι συγκεκριμένοι διευθυντές που ασκούν εποπτεία δεν πιστεύω ότι ταυτίζεται με τη δική σας αντίληψη.

Περιμένοντας την απάντησή σας, θέλω να πω και εγώ ότι, ως ΣΥΡΙΖΑ, καταγγέλλουμε απολύτως την εισβολή των ΜΑΤ στην κατάληψη της ΔΕΗ. Είπε ο κ. Δριβελέγκας προηγουμένως ότι σε μια ευνομούμενη κοινωνία πρέπει να σεβόμαστε τους νόμους. Είναι δυνατόν σε μία ευνομούμενη κοινωνία να κόβεται το ρεύμα από αρρώστους, από μικροσυνταξιούχους, από φτωχούς ανθρώπους; Αυτή την κοινωνία θέλετε; Αυτό που κάνουν οι συνδικαλιστές και οι υπόλοιποι είναι να υπερασπίζονται το δικαίωμα στη ζωή. Περί αυτού πρόκειται.

Και έχουμε τώρα συλλήψεις όχι μόνο συνδικαλιστών, αλλά και πολιτών, οι οποίοι συμπαρίστανται. Δεν υπάρχει, δηλαδή και το δικαίωμα στη συμπαράσταση. Αυτή τη δημοκρατία να τη χαίρεστε. Πραγματικά να τη χαίρεστε.

Να είστε σίγουροι ότι ο ελληνικός λαός θα συνεχίσει και θα καταρρίψει στην πράξη αυτούς τους νόμους που καταστρέφουν και εξαθλιώνουν απολύτως τη ζωή του. Δεν είναι δυνατόν να μιλούμε για μία κοινωνία, για μία νέα δημοκρατία και να έχουμε αυτή τη στιγμή αυτή την κατάσταση: άνθρωποι να προσπαθούν να βγάλουν το χειμώνα χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα με τα φάρμακά τους μέσα στο ψυγείο, το οποίο δεν έχει ρεύμα.

Ε, λοιπόν, αυτή την πολιτική και αυτή τη δημοκρατία να τη χαίρεστε.

Ευχαριστώ.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βαΐτσης Αποστολάτος): Ευχαριστούμε, κύριε Κουράκη.

Το λόγο έχει η κα Χριστοφιλοπούλου για δευτερολογία τριών λεπτών.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΧΡΙΣΤΟΦΙΛΟΠΟΥΛΟΥ (Υφυπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων):  Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Επιτρέψτε μου, κύριε Πρόεδρε, να απαντήσω, κάνοντας το δικό μου σχολιασμό. Η δική μου ευχή είναι αυτή η δημοκρατία, που βασίζεται σε ένα συγκεκριμένο Σύνταγμα, να περάσει από μια δημοκρατία, αν μου επιτρέπετε, του πολιτικού λόγου που μοιάζει με πινγκ πονγκ: «Μου είπες, σου είπα, σου απαντώ, μου απάντησες».

Να απαντήσω από καρδιάς, λοιπόν, εγώ στον κ. Κουράκη και να πω ότι βεβαίως και σέβομαι -και σεβόμαστε όλοι, πιστεύω, σε αυτόν εδώ το ναό της δημοκρατίας- το δικαίωμα της απεργίας, το δικαίωμα της διαμαρτυρίας, το δικαίωμα κάποιου πολίτη να αναζητήσει το δίκιο του με όποιο νόμιμο τρόπο μπορεί σε αυτή την πολιτεία. Αυτό, όμως, που επίσης πρέπει να δούμε είναι η ανθρωπιά και η ευαισθησία, την ίδια ώρα που το ακούσαμε –δεν θέλετε να το πιστέψετε; Μπορεί να μην θέλετε- από τη συγκεκριμένη τοποθέτηση του Υπουργού των Οικονομικών, ότι βρισκόμαστε στη διαδικασία αλλαγής της εγκυκλίου. Εγώ μπορεί να παραδεχθώ και λάθη και καθυστερήσεις και καθυστερήσεις κυρίως των μεταρρυθμίσεων. Αυτό, όμως, που δεν μπορώ να παραδεχθώ σε καμία περίπτωση είναι το να μην έχουμε όλοι μας και τη νηφαλιότητα που πρέπει και τη δυνατότητα να τηρήσουμε το νόμο. Και ναι, υπάρχει αυτή τη στιγμή μια τάξη πραγμάτων, παγκόσμια και στην Ευρώπη, η οποία ευνοεί τις αγορές, αντί να ευνοεί τους λαούς. Όμως, πρώτα πρέπει να επιβιώσει το έθνος, η πατρίδα, η χώρα μέσα στην ευρωζώνη, εντός του ευρώ, εντός της ευρωπαϊκής οικογένειας. Γιατί εμείς πιστεύουμε –και αυτή η Κυβέρνηση πιστεύει και το κόμμα, το οποίο εκπροσωπώ εγώ- στην ευρωπαϊκή πορεία αυτής της χώρας. Εντός, λοιπόν, αυτής της ευρωπαϊκής πορείας πρέπει να επιβιώσουμε -και αυτή είναι η προσπάθεια με τη δανειακή συνθήκη και με ό,τι συνοδεύει αυτήν- με όσο το δυνατόν μπορούμε ανθρώπινο τρόπο, εφαρμόζοντας αυτά που πρέπει να εφαρμόσουμε.

Άρα, λοιπόν, να τηρηθεί ο νόμος, να υπάρξουν οι εξαιρέσεις για τους αδύναμους συμπολίτες μας. Έχω ενώσει κι εγώ τη φωνή μου –δεν είναι ανάγκη να το κάνουμε πάντα δημόσια, η ευκαιρία μου δίνεται- αυτή τη στιγμή οι ευαίσθητοι συμπολίτες μας να απαλλαγούν από το μέτρο. Περιμένω τη σχετική εγκύκλιο του Υπουργείου Οικονομικών, όπως έχει δεσμευτεί ο κ. Βενιζέλος.

Κύριε Πρόεδρε, θα μου επιτρέψετε για δύο λεπτά να απαντήσω στη συγκεκριμένη ερώτηση.

Θέλω, λοιπόν, να πω, κύριε Κουράκη, ότι εγώ μπορώ ένθεν και ένθεν να δω προβλήματα. Γιατί αυτό πρέπει να είναι το πνεύμα που μας διέπει. Από την άλλη πλευρά, έχουν γίνει καταγγελίες κι έχει πάει και φάκελος στο συγκεκριμένο σχολείο, όπως και σε άλλα σχολεία. Αυτό, όμως, έχει μια ιδιαιτερότητα, έχετε δίκιο, είναι διαπολιτισμικό. Στο συγκεκριμένο σχολείο έχουν υπάρξει και αποκρύψεις εκπαιδευτικών που δεν έκαναν ωράριο και τμήματα που γίνονταν, χωρίς να γίνονται. Υπάρχουν προβλήματα στο σχολείο αυτό. Και επειδή πολύ σωστά λέτε ότι αυτά τα σχολεία έχουν μια ιδιαιτερότητα και πρέπει να δούμε πώς θα εξελιχθεί ο θεσμός και κυρίως, πώς σήμερα οι μαθητές που φοιτούν θα έχουν την καλύτερη βοήθεια που μπορούν, εγώ θα πάρω την πρωτοβουλία -γιατί μόλις πρόσφατα ανέλαβα αυτή την αρμοδιότητα- να καλέσω στο Υπουργείο και τη Διεύθυνση και το σχολείο, έτσι ώστε να δούμε από κοντά όσα μου αναφέρουν και στα χαρτιά και όσα μου είπατε και εσείς.

Θα μου επιτρέψετε μία τελική κουβέντα: Ο θεσμός που εισάγεται των ζωνών εκπαιδευτικής προτεραιότητας έχει σαν στόχο –απαντώντας εν τάχει στην τελευταία σας ερώτηση- να μπορέσουμε να αξιοποιήσουμε όποιο θεσμό κάναμε ως τώρα, ενδεχομένως τροποποιώντας τον. Πρέπει δε να σας πω ότι αυτή τη στιγμή έχουμε τριακόσιους ογδόντα τέσσερις αναπληρωτές πρωτοβάθμιας και έναν αντίστοιχο αριθμό δευτεροβάθμιας τάξεων υποδοχής σε όλη τη χώρα σε σχολεία γενικής παιδείας, έτσι ώστε να βοηθήσουν μεταναστόπουλα, ποντίους, παιδιά των ROMA, ποντίους Έλληνες που, όπως είπα, δεν μιλούν τη γλώσσα μας κι έχουν δυσκολίες. Αυτές οι τάξεις υποδοχής είναι ένας θεσμός, τον οποίο πρέπει να δούμε πώς θα τον πάμε καλύτερα.

Τέλος, σε δεκαοκτώ σχολεία στη χώρα, αρχίζοντας από το Λεκανοπέδιο σε περιοχές όπου έχουμε και φτώχεια και προβλήματα ειδικών ομάδων, εφαρμόζονται πιλοτικά επιπρόσθετα μέτρα που έχουν να κάνουν με τους γονείς, που έχουν να κάνουν με την ευρύτερη κοινότητα. Αυτό το πρόγραμμα θα το παρουσιάσουμε προς το τέλος του σχολικού έτους στη Βουλή με προσπάθεια να γενικευθεί αυτό το μοντέλο, έτσι ώστε στις ζώνες εκπαιδευτικής προτεραιότητας να μπορούν τα παιδιά που αναφέρατε, εκτός από ορισμένες περιπτώσεις που δεν έχουν σπίτι -γιατί έχουμε και τέτοια παιδιά, που τα φέρνουν οι Μ.Κ.Ο., που κάνουν πολύ σοβαρό έργο- αυτά τα παιδιά που δεν έχουν σπίτι, αλλά έχουν τουλάχιστον μια γειτονιά, να μπορέσουν να ενταχθούν στο σχολείο της γειτονιάς και να υπάρχει η βοήθεια εκεί επί τόπου.

Αυτός είναι ο τελικός στόχος, αν θέλετε. Εγώ θα ήθελα να καταργηθεί αυτό για να μπορέσουν αυτά τα παιδιά και τα άλλα παιδιά που έχουμε, που είναι μεταναστόπουλα, να ενταχθούν και να αγκαλιαστούν με όλη την έννοια της λέξης από τις τοπικές κοινωνίες. Προς αυτόν το στόχο θα κοιτάξω να έχουμε μία εξομάλυνση αυτής της διδακτικής χρονιάς και να δούμε πώς θα πάμε του χρόνου.

Ευχαριστώ πάρα πολύ, κύριε Πρόεδρε και για την ανοχή.